Onze eerste reis naar de Molukken 2015
Door: John49
09 Oktober 2015 | Nederland, Nederland
Gisteravond waren we even wezen wandelen en op een groot veld was het een drukte van jewelste. Er waren ook veel kraampjes. Het deed me denken aan vroeger op Nieuw Guinea bij Koninginnedag, erg gezellig. Helaas was ik vergeten mijn camera mee te nemen om alles op de gevoelige plaat vast te leggen.
En dat wilde ik dus vandaag, 6 oktober, doen. Zoals ik al zei, had ik last van mijn huid. Ik had besloten om toch maar naar de dokter te gaan, want het werd steeds erger. Ik belde Glen op, hij had een vrijde dag, om mij te helpen. Gelukkig had hij tijd. We waren al vroeg klaar met ontbijten, maar helaas was de praktijk van de huidarts pas om 12.00 open. Glen ging eerst alleen er naar toe om mij voor een bezoek
in te laten schrijven. Om 13.00 uur gingen wij met z' n allen met de betjak er naar toe. De arts zei dat de malariapillen niet goed is in combinatie met mijn pillen. Hij raadde me aan om direkt mee te stoppen.
Ik kreeg een tube zalf mee en die moest ik ' s ochtends en ' s avonds (na het douchen) insmeren. Om de werking van de malariapillen te ondermijnen kreeg ik pillen mee en die moest ik 1x per dag innemen.
Daarmee was ik nog niet helemaal geholpen. Er moest een andere arts geraadpleegd worden en daar had ik ruim 2 en een half uur in de wachtkamer gezeten. Vero en Wes waren al lang vertrokken. Er moest worden gecontroleerd of ik geen diabetes heb. Om een lang verhaal kort te maken: ik heb geen diabetes en ik kon aanvullend medicijnen krijgen. Glen en ik kwamen iets na 20.00 uur aan bij de apotheek en die was al gesloten, dus moesten wij tot morgen wachten. Ik was zeker 8 uren bezig om alles gedaan te krijgen en dat was nog niet helemaaal gelukt ook.
Tijdens ons ontbijt ontstond een leuk tafereel. Enkele medewerkers van het hotel begonnen een soort katredji onder een leuk Molukse lagu. Anderen sloten daarbij aan en het was hartstikke leuk. Was snel naar boven gegaan om mijn camera te pakken en ik kon gelukkig leuke momenten nog vastleggen. Het was de bedoeling dat de hotelgasten ook meedoen, maar geen ons had het begrepen of wilden het niet begrijpen.
Tijdens het wachten in de lobby van het hotel begon het erg druk te worden. Er liepen behalve mensen ook soldaten in en uit het hotel, sommigen zwaar bewapend. Volgens mij waren het Molukse snipers :).
Er werd hier en daar druk overlegd. Buiten was het ook een drukte van jewelste. Er waren ontzettend veel politiemensen en militairen (ook met pantservoertuigen). Ons hotel leek wel een vesting. Wat bleek: we waren tijdens ons vakantie in soort volksfeest beland, de Pesparawi. Elk provincie doet mee en het is een heel erg belangrijke volksfeest ter verbroedering. Helaas waren wij op Banda eilanden toen de roeitocht begon.
Afijn, terug naar ons hotel. Dit werd goed bewaakt en wat bleek de president van Indonesië zou ons hotel aandoen. Iedereen stond al klaar en alles werd in stelling gebracht. Tijdens het wachten in de wachtkamer bij de arts werd het me duidelijk dat alles stiller was geworden. Tijdens een live-uitzending bleek dat de president iets verderop in Ambonstad een bezoek had gebracht. Al die drukte was helemaal voor niets geweest.
Dankzij Glen had ik deze dag overleefd, wat heeft hij een engelengeduld.
We sloten de dag met een gezamelijke avondeten. Helaas moest de directrice van het hotel haar stem laten klinken door de lobby/lounge van het hotel. Ze zong enkele liederen onder begeleiding van een toetsenist. Het was niet alleen mij maar ook anderen opgevallen dat het af en toe niet helemaal zuiver was.
Later op de avond bracht Glen enkele lagu2 ten gehore, hij zingt graag.
Vandaag, 7 oktober, zouden we bij Anky en zijn familie gaan eten.
We begonnen de dag met een lekker ontbijt. Co en ik hadden buburé ketan itam (hoop dat ik goed geschreven heb) gegeten. Het was zo lekker dat we nog een keer hadden geschept. Het was drukker in het restaurant geworden, omdat gisteren enkele Hollandse Molukkers waren gearriveerd.
We gingen na het ontbijt direct winkelen, omdat Glen tegen 13.00 uur zou komen met mijn medicijnen.
Hij kwam inderdaad, doch zonder de medicijnen. De dokter was er nog niet en hij moest om 14.00 uur terugkomen. En Anky zou rond 15.00 uur ons ophalen. Tegen 14.00 uur ging Glen mijn medicijnen halen en tegen 15.20 kwam hij pas terug. Niet veel later arriveerde Anky. Anky zou eerder zijn aangekomen, indien hij wist in welk hotel wij verbleven. Glen had hem gisteren gebeld om de afspraak te bevestigen.
Ik hoorde Glen echter niet zeggen dat wij in Swiss Belhotel verbleven. Glen beweerde van wel en Anky wist van niks.
Afijn, we gingen naar het huis van Anky toe en aldaar aangekomen maakten wij kennis met oudste zus Etji en een jongere zus Fien. Piet moest werken en hij is moeilijk bereikbaar ... helaas.
We hadden ook kennis gemaakt met de broer van Tien Sopacua. Hij en zijn gezin wonen twee huizen verder van Anky.
Later in de middag, toen het minder heet werd, gingen we het graf van de vader van Anky, oom Ka, en die van oma opzoeken. Het was maar 5 minuten lopen van huis, temidden van de huizen aldaar. Van oma was overwoekerd en daarnaast had men vuur gestookt. Het graf van oma zag er niet uit. Je hebt behoorlijk wat tijd en goed schoonmaakspullen nodig om dat een beetje op te knappen.
Na het heerlijk etentje bracht Anky ons tegen 20.30 uur terug naar het hotel.
Co wilde nog wat kleine dingetjes kopen voor haar collegae, dus gingen wij 2-en even de stad in. Het was erg druk en gezellig. Dat komt door de Pesparawi. Dit evenement vindt 1 keer in 3 jaren plaats.
Wij hadden dus geluk dat wij dit jaar naar de Molukken waren gegaan.
Op de terugweg zongen enkele jongeren langs de kant van de weg wat lagu2 onder begeleiding van een gitaar. Dit evenement duurt tot 12 oktober. Enerzijds is het jammer dat we dan al thuis zijn, maar aan de andere kant is het nice to be back home.
Vanmorgen, 8 oktober, is het vroeg opstaan en inpakken maar.
Gisterenavond en vanochtend geprobeerd nog meer foto' s te plaatsen, maar gek genoeg zegt de site dat het bestand niet toegevoegd kan worden. Voordien laadde die enkele foto' s niet of ze kwamen in een andere map terecht. Het gaat nooit in 1 keer goed met de site van "waarbenjij". Video' s uploaden lukt ook niet. Vervelend !
Tegen 13.00 uur kwam Glen met 2 wagens aan, Nadat de koffers waren ingeladen en wij ingestapt, gingen wij op weg naar het vliegveld. Het vliegtuig naar Jakarta vertrok om 15.00 uur en na 3 uur vliegen kwamen wij daar aan. Wij kwamen echter niet om 18.00 uur aan maar om 16.00 uur door het tijdsverschil. Nu moeten wij tot 20.20 uur wachten om te kunnen boarden.
Wij vertrokken op tijd en na 1.30 uur kwamen wij in Singapore aan. Daar moesten wij uitstappen om na 1 uur onze reis te kunnen vervolgen. In die tussentijd kregen we de tijd om de winkels te bekijken onder het genot van een gratis kop koffie/thee. Tegen 01.30 uur plaatselijke tijd lieten we Singapore achter ons.
Na 13.30 uur vliegen kwamen we tegen 08.30 uur in Amsterdam aan waar we (gelukkig) werden opgewacht door Marvin, scheelt sjouwen met koffers in de trein.
We hadden ondanks de veranderingen van de reisschema en hotels toch een leuke vakantie gehad. Ook dank aan onze gids Glen die ontzettend in de weer was geweest om ons zoveel te laten zien en ons naar de zin te maken. Hij heeft ook een engelengeduld.
We laten nu de rijst, papeda, ikan goreng, tjolo2 achter ons en beginnen aan gebakken/gekookte aardappelen met alles wat er bijhoort, ook lekker hoor.
It' s good to be back home.
N.B. Er zijn nieuwe foto' s geupload. Met de video' s lukt het (nog) niet. Zal met de beheerder van de site contact opnemen.
En dat wilde ik dus vandaag, 6 oktober, doen. Zoals ik al zei, had ik last van mijn huid. Ik had besloten om toch maar naar de dokter te gaan, want het werd steeds erger. Ik belde Glen op, hij had een vrijde dag, om mij te helpen. Gelukkig had hij tijd. We waren al vroeg klaar met ontbijten, maar helaas was de praktijk van de huidarts pas om 12.00 open. Glen ging eerst alleen er naar toe om mij voor een bezoek
in te laten schrijven. Om 13.00 uur gingen wij met z' n allen met de betjak er naar toe. De arts zei dat de malariapillen niet goed is in combinatie met mijn pillen. Hij raadde me aan om direkt mee te stoppen.
Ik kreeg een tube zalf mee en die moest ik ' s ochtends en ' s avonds (na het douchen) insmeren. Om de werking van de malariapillen te ondermijnen kreeg ik pillen mee en die moest ik 1x per dag innemen.
Daarmee was ik nog niet helemaal geholpen. Er moest een andere arts geraadpleegd worden en daar had ik ruim 2 en een half uur in de wachtkamer gezeten. Vero en Wes waren al lang vertrokken. Er moest worden gecontroleerd of ik geen diabetes heb. Om een lang verhaal kort te maken: ik heb geen diabetes en ik kon aanvullend medicijnen krijgen. Glen en ik kwamen iets na 20.00 uur aan bij de apotheek en die was al gesloten, dus moesten wij tot morgen wachten. Ik was zeker 8 uren bezig om alles gedaan te krijgen en dat was nog niet helemaaal gelukt ook.
Tijdens ons ontbijt ontstond een leuk tafereel. Enkele medewerkers van het hotel begonnen een soort katredji onder een leuk Molukse lagu. Anderen sloten daarbij aan en het was hartstikke leuk. Was snel naar boven gegaan om mijn camera te pakken en ik kon gelukkig leuke momenten nog vastleggen. Het was de bedoeling dat de hotelgasten ook meedoen, maar geen ons had het begrepen of wilden het niet begrijpen.
Tijdens het wachten in de lobby van het hotel begon het erg druk te worden. Er liepen behalve mensen ook soldaten in en uit het hotel, sommigen zwaar bewapend. Volgens mij waren het Molukse snipers :).
Er werd hier en daar druk overlegd. Buiten was het ook een drukte van jewelste. Er waren ontzettend veel politiemensen en militairen (ook met pantservoertuigen). Ons hotel leek wel een vesting. Wat bleek: we waren tijdens ons vakantie in soort volksfeest beland, de Pesparawi. Elk provincie doet mee en het is een heel erg belangrijke volksfeest ter verbroedering. Helaas waren wij op Banda eilanden toen de roeitocht begon.
Afijn, terug naar ons hotel. Dit werd goed bewaakt en wat bleek de president van Indonesië zou ons hotel aandoen. Iedereen stond al klaar en alles werd in stelling gebracht. Tijdens het wachten in de wachtkamer bij de arts werd het me duidelijk dat alles stiller was geworden. Tijdens een live-uitzending bleek dat de president iets verderop in Ambonstad een bezoek had gebracht. Al die drukte was helemaal voor niets geweest.
Dankzij Glen had ik deze dag overleefd, wat heeft hij een engelengeduld.
We sloten de dag met een gezamelijke avondeten. Helaas moest de directrice van het hotel haar stem laten klinken door de lobby/lounge van het hotel. Ze zong enkele liederen onder begeleiding van een toetsenist. Het was niet alleen mij maar ook anderen opgevallen dat het af en toe niet helemaal zuiver was.
Later op de avond bracht Glen enkele lagu2 ten gehore, hij zingt graag.
Vandaag, 7 oktober, zouden we bij Anky en zijn familie gaan eten.
We begonnen de dag met een lekker ontbijt. Co en ik hadden buburé ketan itam (hoop dat ik goed geschreven heb) gegeten. Het was zo lekker dat we nog een keer hadden geschept. Het was drukker in het restaurant geworden, omdat gisteren enkele Hollandse Molukkers waren gearriveerd.
We gingen na het ontbijt direct winkelen, omdat Glen tegen 13.00 uur zou komen met mijn medicijnen.
Hij kwam inderdaad, doch zonder de medicijnen. De dokter was er nog niet en hij moest om 14.00 uur terugkomen. En Anky zou rond 15.00 uur ons ophalen. Tegen 14.00 uur ging Glen mijn medicijnen halen en tegen 15.20 kwam hij pas terug. Niet veel later arriveerde Anky. Anky zou eerder zijn aangekomen, indien hij wist in welk hotel wij verbleven. Glen had hem gisteren gebeld om de afspraak te bevestigen.
Ik hoorde Glen echter niet zeggen dat wij in Swiss Belhotel verbleven. Glen beweerde van wel en Anky wist van niks.
Afijn, we gingen naar het huis van Anky toe en aldaar aangekomen maakten wij kennis met oudste zus Etji en een jongere zus Fien. Piet moest werken en hij is moeilijk bereikbaar ... helaas.
We hadden ook kennis gemaakt met de broer van Tien Sopacua. Hij en zijn gezin wonen twee huizen verder van Anky.
Later in de middag, toen het minder heet werd, gingen we het graf van de vader van Anky, oom Ka, en die van oma opzoeken. Het was maar 5 minuten lopen van huis, temidden van de huizen aldaar. Van oma was overwoekerd en daarnaast had men vuur gestookt. Het graf van oma zag er niet uit. Je hebt behoorlijk wat tijd en goed schoonmaakspullen nodig om dat een beetje op te knappen.
Na het heerlijk etentje bracht Anky ons tegen 20.30 uur terug naar het hotel.
Co wilde nog wat kleine dingetjes kopen voor haar collegae, dus gingen wij 2-en even de stad in. Het was erg druk en gezellig. Dat komt door de Pesparawi. Dit evenement vindt 1 keer in 3 jaren plaats.
Wij hadden dus geluk dat wij dit jaar naar de Molukken waren gegaan.
Op de terugweg zongen enkele jongeren langs de kant van de weg wat lagu2 onder begeleiding van een gitaar. Dit evenement duurt tot 12 oktober. Enerzijds is het jammer dat we dan al thuis zijn, maar aan de andere kant is het nice to be back home.
Vanmorgen, 8 oktober, is het vroeg opstaan en inpakken maar.
Gisterenavond en vanochtend geprobeerd nog meer foto' s te plaatsen, maar gek genoeg zegt de site dat het bestand niet toegevoegd kan worden. Voordien laadde die enkele foto' s niet of ze kwamen in een andere map terecht. Het gaat nooit in 1 keer goed met de site van "waarbenjij". Video' s uploaden lukt ook niet. Vervelend !
Tegen 13.00 uur kwam Glen met 2 wagens aan, Nadat de koffers waren ingeladen en wij ingestapt, gingen wij op weg naar het vliegveld. Het vliegtuig naar Jakarta vertrok om 15.00 uur en na 3 uur vliegen kwamen wij daar aan. Wij kwamen echter niet om 18.00 uur aan maar om 16.00 uur door het tijdsverschil. Nu moeten wij tot 20.20 uur wachten om te kunnen boarden.
Wij vertrokken op tijd en na 1.30 uur kwamen wij in Singapore aan. Daar moesten wij uitstappen om na 1 uur onze reis te kunnen vervolgen. In die tussentijd kregen we de tijd om de winkels te bekijken onder het genot van een gratis kop koffie/thee. Tegen 01.30 uur plaatselijke tijd lieten we Singapore achter ons.
Na 13.30 uur vliegen kwamen we tegen 08.30 uur in Amsterdam aan waar we (gelukkig) werden opgewacht door Marvin, scheelt sjouwen met koffers in de trein.
We hadden ondanks de veranderingen van de reisschema en hotels toch een leuke vakantie gehad. Ook dank aan onze gids Glen die ontzettend in de weer was geweest om ons zoveel te laten zien en ons naar de zin te maken. Hij heeft ook een engelengeduld.
We laten nu de rijst, papeda, ikan goreng, tjolo2 achter ons en beginnen aan gebakken/gekookte aardappelen met alles wat er bijhoort, ook lekker hoor.
It' s good to be back home.
N.B. Er zijn nieuwe foto' s geupload. Met de video' s lukt het (nog) niet. Zal met de beheerder van de site contact opnemen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
